MV Agusta.

Aan deze pagina wordt nog volop gewerkt. Het is nu dus een zooitje. Er komen ook nog betere foto’s in de toekomst.

Een introductie naar de MV Agusta’s: Motorlife begint in 1976
Als 19 jarige, in het laatste jaar van de MTS, bezocht ik met enkele vrienden de Motorrai. Met slechts een rijbewijs BE op zak, heb ik daar heel wat moois gezien. Het allermooiste waren voor mij de Laverda’s, Ducati (vooral de 900ss) en de MV Agusta. Die laatste, de MV Agusta 750s America, was de duurste motor van de gehele RAI, met een prijs van FL. 15.999,00 en in mijn ogen het summum van de tweewieler. Natuurlijk ver boven mijn scholieren budget. Daarom eerst maar eens een diploma halen gaan werken. Rijbewijs A. Zonder dit, kon er niets. Eerst halen dan maar. Maar ja dat ging in die tijd (opa) heel anders. Je had nodig de volgende ingrediënten: Met motor en oefenvergunning mocht je een bepaald deel van de stad onveilig maken, ergens op een afgelegen industrie terrein. De kortste weg erheen en terug naar huis mochten aangehouden worden. O ja, er kwam ook een blauwe stikker achterop (i.p.v. plaatje) met een witte L. Na een examen voor een politieagent, bestaande uit een achtje draaien, een bochtje maken en een remproef, mocht er een vergunning afgehaald worden voor het onveilig maken van de gehele stad. Deze vergunningen waren 3 maanden geldig en was het mogelijk met 3 maanden te verlengen, enz. In het vroege voorjaar van 1978 behaalde ik, in 1 keer, mijn rijbewijs A.

1977 De eerste motor. MV Agusta 350S
Gezien de ervaringen op de RAI van het jaar daarvoor werd het natuurlijk een MV Agusta, type 350ss. Een staande twin, 350cc, voorzien van bijna 35 PK en een topsnelheid van ongeveer 165 km per uur. Gewicht 130 kilo.
Tweedehands gekocht bij een motorzaak in Delft voor het bedrag van FL. 3200,00 (nieuw Fl. 5999,00). Ik had na school een baan en kon dit met wat moeite net betalen.

Met de MV Agusta 350ss heb ik mijn rijbewijs gehaald en mijn eerste treffens bezocht. Waarbij ik ook nog even, in 1978, lid was geworden van MC Royal in Delft. Met deze club maakte ik mij eerste kampeerweekeind mee in 1978 en een eerste treffen in januari 1979 van Hamaland, dik in de sneeuw en flinke nachtvorst. Daar is ook bovenstaande foto gemaakt.
Extremer om te beginnen met treffens kon eigenlijk niet dacht ik zo. Het was hierbij de keiharde keuze: ” vind ik het leuk of niet ?”.

Het was leuk! In dat jaar en de opvolgende jaren werden er treffens, kampeerweekeinden, races en toertochten gereden met de motor. Het onderhoud deed ik, als technisch opgeleid mens, gewoon zelf.

1979 MV Agusta 350S elletronica
Alweer en MV Agusta 350SS, alleen moderner, met het achtervoegsel elletronica, wat stond voor elektronische ontsteking. Iets meer pk en een topsnelheid van ruim 180 km per uur. Dit tot groot ongenoegen van enkele clubleden, met voor die tijd snelle motoren met veel meer cc’s. Vooral een kameraad met een Ducati 750 (met toerscherm), had hier veel moeite mee.

We schrijven eind 1979. De eerste MV bleef ook in mijn bezit. De reden voor deze aanschaf was gelegen in het feit dat in de pers bekend werd dat MV Agusta de productie van straatmotoren gestaakt had en ik mijn hoop om ooit een MV 750 America te bezitten kon laten varen.

Inmiddels werden er al vakanties ondernomen met de MV 350 en zelfs een bezoek aan een echt MV treffen in Italië. De MV club Nederland kon niet achterblijven en organiseerde een aantal jaren tijdens de TT van Assen een eigen treffen in een grote boerenschuur, met slapen op de zolder of in de tent op het weiland ernaast.

1980 MV Agusta 750ss

Juni 1980 viel mijn blik op een advertentie van Wander motoren in Assen. Te koop MV Agusta 750 ss voor Fl. 9500,00. De motor gepakt, de 350cc, en wezen kijken.

Mooi was anders, de motor zag er perfect uit, maar de kleurcombinatie klopte voor geen meter. Het ding was zwart gespoten. Het origineel hoort, hoe kan het ook anders, rood te zijn.

Toch, op dat moment de kans van m’n leven. Alles werd gemobiliseerd, banken, ouders en eigen financiële bronnen. Binnen enkele weken was er een forse lening afgesloten en had ik een flinke tiet met geld.

Afspraak gemaakt met Wander en middels hulp van een kameraad erheen op een Suzuki GS 1000 en terug zonder geld, maar met MV 750 ss.
Dat zwart zat me niet lekker en ik wilde ook een andere uitvoering hebben namelijk de 750 America. Een motor met zeer sportieve lijnen en een suède eenpersoons buddy. Het motorblok, frame, wielen enz, had ik met deze aanschaf verworven, dat was identiek aan het model dat ik wilde hebben. De schoonheid zat vooral in de tank, buddy, spatborden en zijdeksels.

1981 De verbouwing naar een MV Agusta 750s America
Via de MV Agusta club e.e.a. geregeld. Ik kon met een ander clublid een set ruilen voor hetgeen wat ik had.
In de winter van 1980-1981 werd alles omgebouwd, opnieuw gespoten, maar ook het hele motorblok onder handen genomen. Goed voor vele maanden werk in een klein schuurtje, waar ook nog twee andere MV Agusta’s in stonden. April 1981 was alles af en de eerste ritten met de 750 werden gemaakt naar de Ardennen.

Voor de treffens die ik regelmatig bezocht kwam er een probleem bij.
Het unieke van de MV Agusta 750, leidde tot woelige slapeloze nachten. Iedereen die dacht iets van motoren te weten (of niet), zat er met zijn poten aan. Je voelde nogal ongemakkelijk en dacht een ochtend wakker te worden zonder motor. De MV Agusta’s waren gewild, vooral vanwege hun korte productielijn.
Er zijn er in totaal van alle type 4 cilinders 1200 stuks wereldwijd geproduceerd. Wat al leidde tot in in die tijd al hoog oplopende tweedehands prijzen. De bagageruimtebleek zeer beperkt op de MV Agusta’s, dit gecombineerd met een steeds slechter verkrijgbare onderdelenvoorraad (de fabriek was immers gestopt enkele jaren geleden) en leven met de gedachte dat elke morgen de motor verdwenen kon zijn hebben mij doen besluiten de MV 750 te verkopen

MV Agusta Club Nederland

Medio 1979 werd door Willem van Putte en mijzelf de MV Agusta club Nederland opgericht. Met binnen een half jaar 60 leden en een clubblad.
Hierbij was ik secretaris geworden van de jonge club en stoeide met het clubblad. Als eerste secretaris van deze club meegewerkt aan de verdere tot standkoming.

De MV’s waren leuk, er moest veel gesleuteld worden, maar dat was nu eenmaal m’n hobby in die tijd. Trouwens bij welke motorfiets moest dat niet in die tijd, zelfs japanners (kwamen net kijken), moesten af en toe onder het mes. Veel leden deden dit en wisselden ervaringen uit.
Regelmatig werden trips naar Italië georganiseerd voor onderdelen en accessoires.
De nodige jaren heb ik ook het clubblad ondersteund met bestuurlijke en avontuurlijke stukken.
De mensen die MV reden waren fanatiek, enthousiast en gedreven.

De hoogtepunten waren onze eigen MV Agusta treffens tijdens de TT van Assen en de bezoeken aan de MV Fabriek, MV Agusta treffens in Italië en bij Arthuro Magni, samen met Alexander Bot, thuis dineren.
Na de verkoop van mijn MV Agusta’s heb ik het lidmaatschap nog een jaartje voortgezet, maar de binding was niet echt groot meer. Ergens 1983-1984 heb ik m’n lidmaatschap opgezegd.
Later is de MV Agusta club kleiner geworden en opgegaan in de Aermacchi club Nederland. Het blijft ten slotte Italiaans. Later is er de MV Agusta Ownersclub Benelux ontstaan.

2024 Na 42 jaar weer een MV Agusta

In al de voorgaande jaren ben ik af en toe wel aan het kijken geweest naar de, zeg maar klassieke MV Agusta’s. Vooral de prijzen van de MV Agusta 750 viercilinder en de varianten daarop, hebben een stormachtige prijsontwikkeling doorgemaakt. Om een indicatie te geven. Toen de 750s America op de markt kwam in Nederland, was deze re voor een bedrag van Fl. 16.000,=
Een in redelijke conditie verkerend exemplaar moet tegenwoordig rond de €. 100.000,= opbrengen.

De 350 series van de MV Agusta, zoals de 350s, de 350s Elletronica en de laatste uit die productiereeks, de MV Agusta 350s Ipotesi doen in de bedragen van €. 5000 tot aan €. 12/13.000. Ook niet slecht voor een motorfiets die toen ze op de markt kwamen nieuw ongeveer Fl. 6000,= kosten.

2024 juli. MV Agusta 350S Ipotesi
De markt in de gaten houdend en wat er zo te koop was, leidde er toe dat ik medio juli 2024 een MV Agusta 350s Ipotesi over heb genomen.

Dit exemplaar heeft de tand destijds, cosmetisch gezien goed doorstaan.
Maar er zijn wel een aantal punten die moeten worden gedaan. Hieronder een opsomming van wat ik allemaal tegenkom bij de inmiddels 48 jaar oude MV Agusta:

  • Koppakking vervangen (inmiddels gedaan)
  • Bij bovenstaande werkzaamheden bleek dat de schroefdraad van de rechter uitlaatwartel niet goed was. Dat is met veel geduld ook opgelost
  • Een lekkende hoofdremcilinder, van de voor rem oplossen
  • De vorkpoten van de juiste hoeveelheid hydraulische olie voorzien
  • De gammele geïmproviseerde bevestiging van de accu verbeterd
  • Lekkende en niet goed functionerende elektrische benzinekraan kunnen herstellen met dank aan Han Remmerswaal.
  • Proefritje gemaakt. Rondje om de wijk.
  • Wat roestplekjes nabij de accubak bijwerken.
  • De zijpanelen en tussenpaneel opgepoetst en in de blanke lak gezet.
  • Aansluiting gemaakt onder de buddyseat voor een druppellader om de accu goed te houden.
  • Rechter vorkpoot lekt. Onderaan bij de bevestigingsschroef van de demper.
    Dit was een grotere klus dan verwacht. De schroef draaide mee met de demper (plunjer)
    Na veel puzzelen heb ik een geïmproviseerd stukje gereedschap gemaakt om de meedraaiende
    Demper te blokkeren en alsnog de schroef er uit te krijgen en met een nieuwe pakkingring
    terug te zetten.
  • Na een proefritje van ongeveer 40km, bleek het volgende:
    • De nieuwe gereviseerde rem pomp bleek toch nog te lekken. De remmen voelden sponzig aan.
      In overleg met Han, later een nieuwe gereviseerde rem pomp geruild en gemonteerd.
      Nu werkte, bij een volgende proefrit getest, de rem pomp naar behoren.
    • Het armatuur van de rechter set controlelampjes, vloog los op een hobbelige woonerven weg.
      Niet meer teruggevonden. Han kon mij helpen met een vervangingssetje. Wat nu gemonteerd is.
  • Het schakel pedaal zat erg onhandig. Rechter carterdeksel losgemaakt en schakelpedaal hoogte
    aangepast. De pakking van het rechte carterdeksel was keihard (na 48 jaar?).
    Bij Han een pakking set gekocht. Nieuwe pakking gemonteerd.
  • Carburateurs. De aansluitingen voor de vacuüm meters getest.
    Deze bleken beschadigde schroefdraad te hebben.
    Carburateurs en inlaat stukken losgemaakt. Schroefdraad hersteld en alles weer gemonteerd.
  • Carburateurs synchroniseren eindelijk gelukt. Op een dag dat mijn buren aan beide kanten niet thuis waren.
  • Na een langere proefrit, een paar dingen om niet blij van te worden.
    • Uitlaatdemper onderweg eruit gevlogen.
    • De koppelingskabel gebroken. Gelukkig kon ik in z’n 3e versnelling nog een heel eind richting huis komen.
      Daarna een stukje duwen en bij een tunneltje in z’n 2e gezet en zo via wat kleine wegen en fietspaden thuis gekomen.
  • Na wat omzwervingen een 2 tal setjes koppeling c.q. remkabels gekocht.
    Tevens dank zij een tip uit de oldtimer groep een paar nieuwe uitlaatdempers besteld in Italië
    Koppelingskabel gemonteerd
    Uitlaten verwacht ik elk moment te ontvangen. Ik heb op voorhand de oude pijpen er maar af gehaald. Die bleken dus ook scheuren te bevatten onder de klemmen waarop de dempers op de uitlaat aansluiten.

Het grootste probleem is om aan onderdelen te komen.

Wordt vervolgd